Donderdagochtend, onze Zippy-dag, heb ik de kinderen nogmaals verteld dat we die middag naar een begraafplaats gingen naar aanleiding van het verhaal over de dood van Zippy. De kinderen reageerden in eerste instantie ontstemd en vroegen zich af waarom we naar een mensenbegraafplaats gingen. Zippy was een wandelende tak en hoort op een dierenbegraafplaats.

’s Middags gingen we begeleid door drie moeders, een oma, een stagiaire en Marion (Stichting KEC) op pad naar de begraafplaats in Nootdorp.

Ik had ons bezoek ruim van tevoren met de koster besproken en hij stond ons op deze zonnige middag al op te wachten voor de kerk. Na een wandeling door een prachtig park achter de kerk stonden we opeens op een idyllische begraafplaats. Klein, overzichtelijk en heel verzorgd. De enthousiaste koster vertelde kort iets over de geschiedenis van het park en de begraafplaats.

Doordat het zo overzichtelijk was, konden de kinderen op eigen gelegenheid gaan rond kijken. Alle kinderen waren onder de indruk en wandelden rustig op de paden tussen de graven. Alle volwassenen liepen rond om de vragen van kinderen te beantwoorden. Sommige kinderen gingen tekeningen maken. Een jongetje maakte een tekening van zijn overleden opa in een kist met de tekst ‘Opa, ik hou van je.’

De meeste belangstelling ging uit naar de afbeeldingen, voorwerpen en teksten op de graven. Zoals een tekening van een paard op een grafsteen ‘Ligt hier een paard begraven?’ was de vraag. Of de grappige speelgoedbeesten op het graf van de ‘vrolijke vader’. Ook de getallen op de grafstenen en de leeftijd van de overledene fascineerden sommige kinderen. Na een half uurtje heb ik de kinderen verzameld rond een kleine bank om hun de gelegenheid te geven vragen te stellen en met elkaar te praten. Een belangrijke vraag was wat er overblijft van een lichaam als het in de kist onder de aarde ligt. Mijn antwoord dat uiteindelijk alleen het skelet overblijft werd door alle kinderen zonder meer geaccepteerd. Het was een gezellig parkgesprek zonder heel veel vragen.

We hebben de koster bedankt en hij heeft ons uitgenodigd vooral terug te komen. De terugweg was heel ontspannen.

Later in de week was er op school ook nog tijd om vragen te stellen, maar die waren er niet meer. Alles was duidelijk.

Juf Anja, Den Haag

Terug naar Dood en verlies