Vanaf het moment dat wij met de Zippy-pilot zijn gestart, stond in het klaslokaal een levende wandelende tak. Iedere dag werd Zippy de wandelende tak door de kinderen verzorgd. Hij at stukjes tomaat en kreeg regelmatig water. Aan het begin van elke Zippy-les werd de bak met Zippy op de tafel gezet.

Een aantal weken ging voorbij en het werd meivakantie. Zippy ging met een leerling mee naar huis. Twee weken later toen de vakantie voorbij was, kwam zij verdrietig terug naar school met het bericht dat Zippy was overleden. Zij had een eigengemaakt papierenbakje bij zich en wat aarde om hem te begraven. Iedereen reageerde geschrokken. Het toeval wilde dat wij ook nog eens bij de module aangekomen waren waarin Zippy komt te overlijden en wij naar een begraafplaats zouden gaan. Om de kinderen te laten ervaren hoe het kan gaan tijdens een begrafenis hadden wij besloten om onze Zippy een echte begrafenis te geven. Wij kozen voor een park vlak bij onze school, waar ook een speelplaats is.

Op vrijdagmiddag liepen we met alle kinderen in de rij richting park. We hadden het eigengemaakte papierenbakje, de aarde en een schepje bij ons met Zippy in zijn bakje. Onderweg mochten de kinderen een bloemetje, steentje, veertje of wat zij maar konden vinden, meenemen om op het grafje van Zippy te leggen. Dit maakte het voor hen nog eens heel bijzonder. Toen wij aankwamen hebben we een plekje gezocht voor ons ritueel. Alle kinderen zaten op de grond en luisterden. Wij hebben een kuiltje gegraven waar Zippy in zou komen te liggen. Alle kinderen mochten nog een keer iets tegen Zippy zeggen voordat wij hem in het kuiltje zouden leggen en met aarde zouden bedekken. De kinderen namen dit heel serieus en kwamen met verschillende reacties als, ‘Dág Zippy, ik ga je missen’ en ‘Zippy, ik hou van je’ en ‘tot ziens in de hemel’. Daarna legden we Zippy in het kuiltje, bedekten hem met aarde en legde ieder kind om de beurt zijn/haar veertje, steentje op het grafje. Daarna zijn we met elkaar gaan spelen in het speeltuintje.

Een week later hebben wij het er nog met de kinderen over gehad en een aantal was gaan kijken hoe het grafje er nu bij lag. Opmerkingen van de kinderen waren: ‘nu is Zippy een sterretje geworden’ en ‘hij is nu bij mijn oma in de hemel’ en ‘hoe zou het gaan met Zippy?’

Zowel voor de kinderen als voor ons was deze plechtigheid een rijke ervaring. Het was natuurlijk heel toevallig dat onze échte Zippy dood ging op het moment dat dit ook in de module gebeurde.

Juf Sabine, Den Haag

Terug naar Dood en verlies